| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Dejw (12:36)
własnie patrzę na to Twoje zdjęcie i widzę Cię w tej koszulce jak pod ścianą stoisz
Dejw (12:37)
ale by się chciało Cię obrócić i...
T (12:37)
pocalowac pewnie w szyje,bo coz innego
Dejw (12:38)
nie...
Dejw (12:39)
kazac Ci liczyć do 10-ciu i bym Ci się schował
Ja: bry
Pan DSL: Dzien dobry, w czym moge pomóc.
Ja: no co Wy z tymi pingami, toż to tak zapierdala że nie widzę nawet gdzie zapisuje to co ściągam
Pan DSL: (ze śmiechem) i Pan narzeka? a tak powaznie to przepinamy centralę i moga się zdarzyć pewne przeskoki...
Ja: mhm..dzięki...
Ale jak nazwać taki przeskok...?
...z ogromną ściągalnością utworów z poprzedniej notki z dniem 1 lutego linki przestają być aktywne. Dzięki za zainteresowanie.
Zaczęło się od tego, że na którymś zagranicznym, typowo Shoutcast'owym radyjku usłyszałem reklamę płyty... Niby zwyczajnej płyty dla wielu z Was... No ale nie dla mnie. Była to reklama płyty na której zarejestrowano światową premierę albumu Mike Oldfield'a Tubular Bells III w Londynie. Zremasterowana, wzbogacona o dźwięk 5.1, z AC3 Filter Boost i innymi bajerkami o których szkoda pisać nim się ich nie usłyszy. Skład grupy artysty jest niezmienny od 10 lat więc nie oczekiwałem wpadek. Carrie Melbourne na basie i Katherine Rockhill na fortepianie. One zdecydowanie uświetniły ten występ. Nie tylko swoją grą :).
W odniesieniu do części pierwszej i drugiej słychać technologiczną przepaść. Carrie zastąpiła Steven'a McCormicka na basie i dorzuciła do tego też kitrę. Ogólnie wszyscy muzycy zostali wymienieni. Nie ma juz charakterystycznego instrumentu (polegał na ułożeniu dwudziestu dzwonków rowerowych nałożonych na siebie i uderzanych z boku pałeczkami) tak zwanego RingSide'a. Jest za to wspomniana kitra i fingerflapsy o których potem.
Mike na tę okoliczność machnął włosy na blond ażeby wyglądać młodziej i bardziej „trendy”. Niestety, a właściwie stety nie zabił swojego charakterystycznego stylu za który kocha Go 175 tysięcy ludzi obecnych na tamtym koncercie. Proponuję najpierw przeczytać opis każdej pieśni a później ją pobrać. W ten sposób będziesz miał/a pewność, że nic nie umknie Twoim uszom.
1.The Source of Secrets.
Wstęp proszę Państwa jest nie na czym innym tylko na kieliszkach od wina wypełnionych wodą w odpowiedni sposób aby uzyskać odpowiedni dźwięk poprzez pocieranie palcem ich krawędzi. Potem ukochane brzmienie fortepianu znane poniekąd z 2 poprzednich części, glockenspiel (po naszemu cymbały), bas brzmiący w sposób bardzo nowoczesny i wreszcie delikatne wtrącenie sampla na gitarze double sampled(oczywiście gra palcami a nie kostką). Co jakiś czas do „gry” włącza się hinduska wokalistka co tylko nadaje coraz piękniejszej atmosfery temu utworowi. Całość zwieńczona dialogiem pomiędzy gitarą a klawiszami zakończona znowu uwerturą na kieliszkach.
2.Jewel in the Crown
Najspokojniejszy utwór na płycie. Polega właściwie tylko na pięciu nutach powtarzanych przez kilka różnych instrumentów. (kieliszki, klawisze, pipe organ, nylon guitar). Gorąco polecam !!
3.The Watchful Eye
Sam beat na początku wskazuje, że nastąpiło przejście w żywszą cześć koncertu. Charakterystyczny motyw Mike gra najpierw na klawiszach, po czym wchodzą dynamic percussion (na takich tylko i wyłącznie grał zespół Kombi i wtedy czuć ten remastering)., by powtórzyć motyw z klawiszów na swojej nieodłącznej, nylonowej gitarze, a następnie pozwala wspomnianej wcześnie hinduskiej wokalistce Amir wyśpiewać Jej kwestię (coś pięknego). Prawdziwy majstersztyk instrumentów perkusyjnych, pojawia się nawet tajlandzki bęben i fingerflapsy (dzwonki nałożone na kciuk i palec wskazujący). Warto zwrócić uwagę na genialną solówkę pod koniec piosenki, która zwiastuje coś jeszcze mocniejszego i żywszego niż Watchful Eye.
4.Outcast
To już jest mistrzostwo świata ten utwór. Rozmowa 4 gitar, trzech elektrycznych, jednego akustyka plus bas i perkusja. Zdecydowanie trzeba być arcymistrzem gitary by wykonać coś takiego na żywo. Najlepszy utwór na płycie.
5.Serpent Dream
Kolejny utwór obrazujący wirtuozerię gitary Oldfield'a. Tym razem akustycznej. Podkład robi Mu banshee czyli bęben z koziej skóry uderzany podwójną pałeczką(nie mylić z pojazdem). Wszystko to tworzy niepowtarzalny klimat hinduskiej muzyki zwieńczony solówką na stalowej gitarze.. Kolejny brylancik na płycie.
6.The Inner Child
Wiele osób, które ze mną słuchały i oglądały ten koncert desygnowały te pieśń do miana najlepszej. I faktycznie ma w sobie COŚ. Coś magnetyzującego... coś co sprawia, że napięcie wzrasta i moment gdy wokaliza staje się typowo gardłowa poprzedzona werblem i kotłami sprawia, że słuchacz ma gęsią skórkę. Bez tego utworu płyta nie byłaby „specyficzna”. Najlepiej słuchać samemu od deski do deski.
7.Man in The Rain
Ech.. i tu potknięcie. Po prostu piosenka... jakby żywcem przekopiowana z „Moonlight Shadow”. Jak dla mnie wierne odbicie, aczkolwiek poprawnie wykonana z piękną linią melodyjną i mistrzowską solówką. Ale to już było...
8.Top of The Morning
Popis Katherine na fortepianie. Każda nuta to balsam dla uszu. Po prostu arcydzieło. Nic dodać nic ująć. Tylko słuchać w nieskończoność.
9.Moonwatch
Piosenka, która intryguje mnie coraz bardziej im dłużej jej słucham. Rozpoczyna ją ciekawy instrument zwany rollersound, polega na obracaniu tuby techniką klepsydry, a stalowe kule w środku pocierają o ściany tuby dając ciekawy dźwięk...po chwili wchodzi piękna suita na fortepianie...klawiszach...gitarze...przechodząc łagodnie w preludium z początku płyty...
10.Secrets
Właściwie kopia pierwszego utworu z tym że zawiera większą domieszkę instrumentów elektronicznych. Generalnie bardzo ciekawy dodatek. Wstęp do wielkiego finału.
11.Far Above The Clouds
Właśnie...finał...zaczyna się biciem serca...dziecko w oddali wciąż powtarza „Far above the clouds” i w końcu tłumaczy że tylko człowiek stojący w deszczu jeśli tylko bardzo chce potrafi się wzbić wysoko poza deszczowe chmury gdzie nikt nie będzie Go niepokoił i usłysz kojący dźwięk dzwonów rurowych. Wtedy właśnie Mike po raz pierwszy uderza...ciarki to chyba za mało powiedziane...nagle wszystkie instrumenty zaczynają grać...Mike uderza w systemie trzy nutowym w ogromne dzwony by po chwili ten motyw przejęły mniejsze dzwonki w które uderza już inny artysta...w tym czasie słychać jak Mike włącza steel guitar. I dzwonki nagle stają się tłem... na pierwszy plan wchodzi solo gitarowe jakie mógł stworzyć tylko mistrz...rozmowa dzwonów z gitarą to po prostu cudo...Powoli cichnie rozmowa...ostatnie uderzenie dzwonu... i nagle odzywa się Big Ben. Jest punktualnie 22. Koniec koncertu.
...nie będzie bo w sumie po co opisywac regularna popijawę z jakąś drobną potańcówką. No może zepsuta papryka konserwowa oraz fioletowa Finlandia komuś nie wyszły na dobre, a własciwie to wyszły i to dość szybko ;). Najbardziej potrzebowałem tych rozmów po świt...
No ja wiem u kogo jutro wypijemy flaszke... najlepszego !
Nauczyłem się rapowac jako mały chłopak
Brałem duzo świństw jako mały chłopak
Zawsze musiałem się odgryzać jako mały chłopak
Zawsze byłem atakowany jako mały chłopak
Nigdy nie miałem dobrych stopni jako mały chłopak
Byłem zamknięty w klatce jako mały chłopak
Nigdy nie czułem strachu jako mały chłopak
Zawsze czułem swój gniew jako mały chłopak
Czas by rozjaśnić im umysły...
Nauczyłem się jak przegrywać jako starszy facet
Śpiewałem dużo bluesa jako starszy facet
Ale zrozumiałem wszystko jako starszy facet
Zebrałem swoją ekipę jako starszy facet
Czułem mnóstwo bólu jako starszy facet
Wyrobiłem sobie imię jako starszy facet
Byłem olewany za moją gre jako starszy facet
Nic nie zmienię jako starszy facet
Czas rozjaśnić Ich umysły
Czas rozjaśnić Ich umysły
Kochanie jestem na krawędzi...
wiesz kochanie że to mój czas...
Co to jest...i co mówi...?
Co to jest...i co mówi...?
Co to jest...i co mówi...?
Jak to wygląda...?
Jak to wygląda kochanie...?
Traktowany byłem jak clown jako mały chłopak
ale starałem się trzymac ziemi jako mały chłopak
gdy żyjesz marzeniami jako mały chłopak
nic nie jest takie jakie się zdaje jako mały chłopak
nienawidziłem świata jako mały chłopak
zwodziłem dziewczyny jako mały chłopak
Słuchałem punk rock'a jako mały chłopak
Ciągle rozrabiałem jako mały chłopak
Czas rozjasnić Ich umysły...
Traktowany byłem jak śmieć jako starszy facet
Miksowałem funk z rockiem jako starszy facet
Nauczyłem się kim jest dziewczyna jako starszy facet
Teraz wiem jak kochać jako starszy facet
ale wciąż jestem dużym dzieckiem jako starszy facet
i raczej więcej daję jako starszy facet
wciąż uwielbiam śpiewać w deszczu jako starszy facet
nic nie zmienię jako starszy facet
Co to jest...i co mówi...?
Co to jest...i co mówi...?
Co to jest...i co mówi...?
Jak to wygląda...?
Jak to wygląda kochanie...?
Moje życie to jeden wielki sen...
Zgubiłem się w tym czym miało być
Nie budź mnie bo już prawie koniec...
Te głosy w moim umyśle
powtarzają że już czas...
obudzić mnie... bo już prawie koniec...
Jeśli trafisz na stronę teksty.org i zobaczysz oryginał tej pieśni to prosze nie czytaj... naszpikowany błędami. Powyższy tekst tłumaczony z oryginalnej płyty "Results may vary".
Znajdź pięć szczegółów rózniących te dwa zdjęcia.