| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
No obejrzałem to arcydzieło i mnie ścięło... Rewelacja...Ktokolwiek pójdzie na tę animację z dubbingiem zamiast na wersję z napisami ten jest cienias i z Nim nie gadam... ;-) (Malajkat i Zamachowski jako Kot W Butach i Shrek w porównaniu do Banderasa i Myers'a to jak porównywać wykonanie Mandaryny "Here I go again on my own" do wykonania Whitesnake)
Wypadałoby coś napisać o tej płycie... Naprawde uwierzcie mi, że chciałbym to zjechać równo z ziemią...ale...nie mogę... Płyta jest bardzo dobra. Słuchałem co najmniej 7 razy całej... i można słuchać dalej...a to chyba najważniejsze. Aranżacja wspaniała, chórki bardzo dobre... widać profesjonalną rękę. Moje typy to oczywiście "Shake it", "Hey Big Spender" i nadchodzący "Don't Hold Back". Bardzo ciekawy cover "The look of love" grupy ABC prawie tak udana aranżacja jak "Mad world". Moje gratulacje...
...dzisiejszego dnia Chłopa dla mojego drogiego Olusia płezent...:) buziak w...:)
Zaczęło się w niedzielę... na VH1 puścili kawałek który zaczyna się tymi charakterystycznymi trzema nutami na klawiszach... potem te dwa akustyki i Marie Brennan (siostra Enyi, przypominam) śpiewa "Robin...the hooded man" (pamiętam jak z pewnym łysym kolegą wygrałem wówczas kupę kasy zakładając się o ten utwór, prawda Macieju walijski?). Twierdził On, iż Marie śpiewa tam: Robin, tada da dam. Ale do rzeczy. Rzuciłem się do swoich płyt szperając w poszukiwaniu ciśniętej w kąt dyskografii Clannad. Po godzinie wpadła mi w koncu w ręce. 3 dni zajeło mi przesłuchanie 19 albumów i przypomnienie sobie ich specyfiki grania (chociażby "In a lifetime" wespół z Bono). Od razu też zacząłem zasysać "Robin of Sherwood" bo jak i muzyka przywołała wspomnienia, to serial tym bardziej. 9 giga a więc ze dwa dni, dziś już mam i szpanuję :) bo przecież wielu z Was by chciało obejrzeć przygody Jego, Marian, Much'a, Nasir'a, Tuck'a, Scarlet Will'a i Little John'a (wkurwia mnie już 7-dniowe czekanie na nowego prizonbrejka). A piosenki dla przypomnienia sobie posłuchajcie... (POBIERZ)
Dziś o dwóch rzeczach. Troszkę niewiele bedą mieć ze sobą wspólnego ale obie są tak zwanym "gorącym tematem" więc grzechwem byłoby o nich nie napisać.
Sprawa 1.
No cóż... po wspólnym ublizaniu sobie i obrzucaniem wyzwiskami ja i moja wieloletnia przyjaciółka postanowilismy pójść własnymi drogami. Podalismy sobie ręce (może nie dosłownie...troszkę czulej) i życzylismy powodzenia w dalszym zyciu i zawodowym, i osobistym. Smutne to to ale zdrowe. I z pożytkiem dla tych co kocham. Powodzenia.
Sprawa 2.
Ta płyta to chyba największe osiągnięcie unplugged od czasów Nirvany. Wręcz fenomenalna aranzacja thrashowych kawałków, wspaniali goscie (Amy Lee z Evanescence w kawałku "Freak on a leash - bajka, The Cure w encore Make me bad & In between days, szkoda że bez cudownego wstępu na akustyku- arcydzieło) oraz cover zespołu Radiohead - Creep. Najlepsze na razie moim zdaniem jest otwarcie płyty w postaci "Blind". Co tu dłużej mówić, fani do sklepów a skąpcy odpalać BitComety i starać się o płytę. POLECAM.
W tym jakże szczególnym dniu chciałbym Wam, drogie Panie złożyć życzenia zdrowia, szcześcia, miłości i pieniędzy oczywiście. Aby ten, którego obdarzycie najcenniejszym uczuciem jakim potraficie był dla Was taki, jakim chciałybyście by był (tylko bez przesady). Z wieloma z Was dawno się nie widziałem, z wieloma kontakty uległy zatarciu....lub gwałtownemu pogorszeniu... Niemniej jednak życzę byście były szczęśliwe i uśmiechnięte...
Nelly Furtado - In God's hands
Spojrzałam na Twoją twarz
Ujrzałam, że miłość umarła
Zobaczyłam, że zapomnieliśmy się spieszyć...
Zauważyłam, że nie przykładasz się do tego co robisz...
Nie obchodzą Cię kłamstwa...
Nie możesz znaleźć czasu na to by płakać...
Zapomnieliśmy o miłości
O wierze...
O zaufaniu
O Nas...
Teraz nasza miłość ulatuje przez okno
Ulatuje przez drzwi...
Do nieba tam gdzie się rozpoczęła
Z powrotem w Bożych rękach...
Powiedziałeś, że wyznałeś mi już wszystko
Powiedziałeś "Kochanie, to koniec dnia"
Daliśmy tak wiele a jednak nie wystarczająco...
Tak bardzo się zmęczyliśmy, że przestaliśmy walczyć...
Teraz nasza miłość ulatuje przez okno
Ulatuje przez drzwi...
Do nieba tam gdzie się rozpoczęła
Z powrotem w Bożych rękach...
Nie szanowalismy tego co mieliśmy...
Szliśmy do przodu i zaniedbywaliśmy to...
Nie zasłużyliśmy na to...
Ale nigdy się nie spodziewałam, że to się wydarzy
Teraz nasza miłość ulatuje przez okno
Ulatuje przez drzwi...
Do nieba, to część planu
Jest już z powrotem w Bożych rękach...
Nie jest nam to pisane, to pozostanie rzeczą z przeszłości dla mnie
Nie rozumieliśmy co mielismy...
Chciałabym to cofnąć...
Tak bardzo chciałabym miec to z powrotem...
Facet wyszedł z biura i rozejrzał się po ulicy. Gesty śnieg zdążył pokryć już prawie cały jego ubiór gdy uznał, że ogarnął wzrokiem wszystko. Wciągnął głeboko powietrze, strzepnął śnieg z butów, poprawił czapke i ruszył w kierunku przystanku. W podziemiach wrzucił jak zwykle 70 groszy będące resztą z monety dwuzłotowej jaką wydał na kawę z dwiema praktykantkami godzine temu. Miłe dziewczyny, troche w złym miejscu, ale miłe - pomyslał i ruszył dalej. Pieniądze te wrzucił zaznajomionemu grajkowi rezydującemu w podziemiach, który tylko słysząc dźwięk monet i widząc twarz mężczyzny zaintonował "Fragile" Sting'a. Wiedział, że facet się usmiechnie. Zawsze wie i zawsze gra "Fragile" za marne 70 groszy. Ale taki chyba mają układ.
Mężczyzna kiwnał ręką muzykowi i wszedł na schody prowadzące na przystanek. Widząc tramwaj przyspieszył próbując dogonić uciekający pojazd. Potknął się i upadł na prawe kolano brocząc krwią płynącą z ust śnieg przed sobą. Palący ogień w piersi nie pozwalał mu wstać więc zrobił jedyną rzecz jaką mógł i gołą ręką zmieszał krew ze śniegiem pod sobą. Spojrzał po ludziach. Jedni wsiadali, drudzy go mijali, nie wzbudził zainteresowania. I dobrze. Zaraz wstanie i ruszy do domu, jak co dzien. Odczekał tylko aż ogień prygasł nieco i wstał, otarł druga, czystą ręką kolano ze śniegu i wsiadł do tramwaju, który własnie podjechał.
W tramwaju zaczął wycierac zakrwawioną rękę, widział jak ludzie na niego patrzą z odrazą, jedna z matek odwrócił swojej córce głowe by na to nie patrzyła... Ręka nie była tak brudna by zwrócic uwage wszystkich wokól siebie ale takie miał wrażenie... Tak bardzo chciał już nie być... ale zapomniał że jutro znów wrzuci 70 groszy i znów posłucha kierując się do domu "Fragile"...